فرزند نابغه ! امروزه بسیاری از والدین به دنبال یافتن وقت مناسب برای شروع کلاسهای آموزشی کودک خود هستند و بسیار مشتاقند بدانند در چه سنی کودکشان را با زبان دوم، هنر، ورزش و… آشنا کتتد
اما بیشتر والدین توقعات نامعقولی از فرزند ان خود دارند.، مثلا انتظار دارند پیش از آن که فرزند آمادگی لازم را کسب کند، مسئولیتپذیر باشد.
از فرزند ان شان میخواهند:
- خوش اخلاق و مودب باشند
- با بچههای دیگر بدون سروصدا مشغول بازی شوند
- با آنها همکاری داشته باشند
- وسط حرف بزرگترها نپرند
- بدون اجازه دست به چیزی نزنند
- مفید باشند
- سریع راه بروند
- سریع صحبت کنند
- قبل از دبستان حداقل به دو زبان مسلط باشند
- پیانو را به خوبی بنوازند
- و بالاخره به سرعت رشد کنند و بزرگ شوند و تمام آرزوهای فرو خفته والدین خود را در اولین فرصت برآورده کنند.
همه اینها در حالی است که قرار نیست فرزند تمامکننده والدین باشد. از سوی دیگر کسب این همه مهارت نیاز به فرصت کافی دارد و رشد، فرآیندی آرام بوده و نیاز به زمان کافی دارد.
بهتر است فشارها را از روی فرزند تان بردارید و به او فرصت کافی بدهید تا بتواند به آرامی در مراحل رشد خود قدم بردارد.
والدین باید مراحل رشد فرزند خود را بشناسند و بدانند در هر مقطعی از زمان، کودک آمادگی چه نوع یادگیریهایی را دارد چرا که تربیت کودک همچون خط تولیدی است که اگر هر کدام از قطعات را سر جای خود نصب نکنید، محصول نهایی عملکرد مطلوب نخواهد داشت.
خانم ماریا مونتسوری، در این زمینه میگوید:
«ما نباید کودکانمان را برای مدرسه رفتن آماده کنیم بلکه باید آنها را برای زندگی کردن مهیا کنیم.» او معتقد است کودک باید مهارتهای زندگی را بیاموزد.
او در ابتدا باید آویزان کردن و تا کردن لباس، گردگیری، تا کردن دستمال، استفاده از پیچ گوشتی، باز و بسته کردن درب قوطی، ریختن مایع پارچ به داخل لیوان، ریختن مایع با استفاده از قیف، چلاندن لباس، واکس زدن کفش، تمیز کردن تخته گچی، چلاندن اسفنج، باز و بسته کردن در، خشک کردن ظروف، شستن ظروف و… را یاد بگیرد.